
<< Մինչդեռ ինք շատ հեռու էր... >> Ղուկաս 15։20
«Մինչդեռ ինք շատ հեռու էր, հայրը տեսավ զանիկա ու գութը շարժեցավ եւ վազելով՝ անոր պարանոցին վրայ ու գութը շարժեցավ եւ վազելով՝ անոր պարանոցին վրայ ինկավ
«Մինչդեռ ինք շատ հեռու էր, հայրը տեսավ զանիկա ու գութը շարժեցավ եւ վազելով՝ անոր պարանոցին վրայ ու գութը շարժեցավ եւ վազելով՝ անոր պարանոցին վրայ ինկավ
Սիրելինե՛ր, Գործք առաքելոց 20։35-ում գրված է. «Ամեն բան ցոյց տուի ձեզ՝ որ այսպէս պէտք էաշխատել, եւ տկարներին հոգ տանել, եւ Տէր Յիսուսի խօսքը յիշել, որ
Սիրելինե՛ր, այսօր աշխարհը շատ ու շատ կարիք ունի լսելու Քրիստոս Փրկչի և հավատքով արդա-րանալու մասին: Հետևաբար, Քրիստոսի Շնորհքի և հավատքով արդարանալու մասին Ավետարանի վարդապետությունը պետք
Մի ընտանիքում այսպիսի սովորություն կար. երբ երեխաները որոշակի տարիքի էին հասնում, հայրը նրանց խաղողի որթ էր նվիրում։ Արդեն եկել էր փոքր աղջկա հերթը։ Քրիստինեի համար
Ստալինյան ահաբեկության օրերին նախկին Սովետական Միությունում մարդկանց, հատկապես քրիստոնյաների Ստալինյան ահաբեկության օրերին նախկին Սովետական Միությունում մարդկանց, հատկապես քրիստոնյաների համար ծանր ժամանակ էր. նրանք, չենթարկվելով աթեիստական
Պողոս առաքյալը գաղատացիներին գրեց. «…անոնք ձեր մասին հոգ կընեն ոչ թե բարիին համար… …աղեկ է ամեն ատեն բարիիննախանձախնդիր ըլլալ» Գաղ. 4։17-18։ Կորնթացիներին դիմելով, իր մասին