Հայրս մահացել էր երկրորդ համաշխարհային պատերազմի ժամանակ, երբ ես 3 տարեկան էի: Մայրս միայ նակ մե ծաց նում էր 7 երե խա: Աստ ծո հանդեպ հավատքը ստացել ենք դեռ մանկությունից, հավատացյալները մեր խրճիթում էին հավաքվում ծառայության: Դպրոց միայն մեկ տարի եմ գնացել, որովհետև ոչ կոշիկ ունեի, ոչ էլ`հագուստ: Սովորում էի…
Ընտանիքում մենք ութ երեխա էինք: Ես ամենափոքրն էի: Ապրում էինք Ժիտոմիրչինայում: Ես երազում էի ճոխ կյանքի մասին` ծխել, լավ հագնվել... Աշխատելը համարում էի անիմաստ` առավոտյան վաղ արթնանալ, գնալ աշխատանքի և ստանալ աշխատավարձ, որը, որպես կանոն, երբեք չի բավականացնում... Սատանան իմ քայլերն ուղղեց հանցագործ ճանապարհի վրա... Առաջին խանութը թալանեցի` կոտրելով պատուհանը:…
Ահա և եկավ ձմեռը`շուրջ բոլորն ամեն ինչ ծածկելով փափուկ ձյունով: Թափվող ձյանը նայելովհրճվում են թե՛ մեծերը, թե՛ երեխաները: Բոլորը հիացմունքով նայում են լույսի տակ օրորվող ու փայլփլող փաթիլներին: «Շուտով Սուրբ Ծնունդ է»,- լսվում է ամենուրեք: Այդ օրվան պատրաստվում են բոլոր տներում: Յուրաքանչյուրն շտապում է գնել տոնական սեղանին անհրաժեշտ ամեն ինչ…